وقت است که از چهرۀ خود پرده گشایی           «تا با تـو بگویم غـم شب های جـدایی»

اسپنـدم و در تاب و تب از آتش هجران           «چون عودم و از سوختنم نیست رهایی »

«من در قفس بال و پر خویش اسیـرم»           ای کــاش تـو یکبـار بـــه بالین من آیـی

در بنده نوازی و بزرگی تو شک نیست            مـن خــوب نـیـاموخـتــم آداب گــدایــی

عـمـری ست کـه ما منتـظـر آمـدنت، نه            تـو مـنـتـظـر لحـظـۀ بـرگـشـتـن مــایـی

می خـواسـتـم از مـاتـم دل بـا تو بگـویم            از یـاد رود مـاتـم و دل چـون تو بـیایی

امـشب شـده ای زائـر آن تـربت پنهـان؟            یـا زائـر دلـســـوخـتـۀ کـرب و بــلایـی

ای پرسـشِ بی پاسخِ هر جـمعـۀ عـشّـاق            آقــا تـو کجایی؟ تـو کجایی؟ تو کجایی؟